Mevlüt Baki Tapan

Öyle bir dönemde dünyaya geldik ki, zamansız ve mekansız bir dünyaydı bizimki. Satranç, dama, misket tümü yasaktı. Evden uzaklaşmak, spora gitmek, okul veya başka bir şey için para istemek de izin istemek kadar zor ve anlamsızdı. Arkadaş edinmekte oyun oynamak kadar suçtu.

Akşam ezanı okunduğunda eve gelmemek ya da gelememek büyük bir suçtu işte. Babadan bir şey istemek suçtu. Dersler için, etkinlikler için para istemek suçtu. Kitap almak, kitaplara para vermek suçtu. Sonrasında derslerden düşük not almanın cezası ise saatlerce dayak ve günlerce, hatta haftalarca her şeyden yoksun kalmaktı. Haritaları incelemek, roman okumak, resim yapmak, müzik çalmak neyi arzuladıysa çocukluğumuz tümü suç sayıldı ve yasaklandı...
Zamana yenik düştüğümüz gibi yetişkinliğe de yenik düştük.